عموم آزاد نیست و تنها مالکان یا میهمانان آنان با هماهنگی آنان امکان ورود

دارند. این شهرک در ایام تعطیلات و تابستان میزبان گردشگران داخلی و

توریست های زیادی است.

تاریخچه مختصری از خزرشهر شمالی :

فکر عمران و آبادی هر منطقه غیر از تحول ودگرگونی مثبت و جذب افراد

متخصص وفعال وحتی گردشگران از نظر اشتغال عمومی که همیشه با شدت

وضعف ، یکی از دل نگرانیهای اولیاء و مسئولین خصوصی و دولتی بوده و یا حتی

جهت سودجوئی وبهره وری بیشتر بصورت تواماً در بعضی از احوال ومکانهای

مختلف باعث رشد وشکوفائی مناطقی از دنیا گردیده است .

در ایران بحث شرایط خاص استانهایی بخصوص گیلان ومازندران فکر استفاده وآرامش در کنار دریای خزر (دریای مازندران) دلمشغولی افراد مرفه وخسته ازکار وتجارت های متعدد بوده است که بیشتر بدلیل تصاحب و تصرف ویلای بزرگ و ساحل اختصاصی از اکثر این ویلاها که ازجنوب به جاده وجنگل و درقسمت شمال به دریا متصل و اکثریت آنها در متراژهای بزرگ احداث شده بود باعث گردید که مسافران این دو استان را بیشتر عده ای محدود و دارای نفوذ و مکنت ،و مالکین چنین ویلاهائی را اشغال نمایند.و حتی اکثریت متوسط مردم امکان استفاده را بصورت خوداشغالی نداشتندوافراد کمی ضعیف یا اصولاً به شمال نمی رفتند ویا مجبور بودند بصورت دسته جمعی از پلاژهای عمومی با پایین بودن بهداشت و امکانات رفاهی استفاده نمایند و حتی شبها مجبور بودندکه در اتومبیل ویا بصورت کمپ وچادر چند روزی را اطراق نمایند که با توجه به باران های موسمی آزاردهنده مسافرت ، را نیمه تمام گذاشته وبه شهرهای خود برگردند و خاطره تلخی از آن سفرها داشته باشند ،که درنتیجه بطورقطع ویقین از تعدادمسافرتها به این مناطق کاسته شد.

براین اساس و بخصوص عطش مردم برای دوست داشتن سرپناهی اختصاصی دراین دواستان باعث تفکرمشارکتی و یا حق استفاده عمومی با مزایای مشترک وامنیت عمومی نقشه شهرک سازی را در خاطره ها زنده کرد و در سالهای 42-1340 با افتتاح جاده هراز (تاریخ دقیق نمیباشد)با عنایت به نزدیکی استان مازندران به تهران وخصوصاً بابلسرکه فاصله آن باتهران  249 کیلومتر میباشدمکانیابی شهرک دریاکنار درنزدیکی بابلسر و در ساحل خزر  باکمک حسابداری مخصوص آن زمان و با کمک بانک عمران که وابسته به خاندان سلطنت بود با تفکر سودجویی با تعدادی ویلاهای کوچک در مقیاس زمین حدود 400-250 مترمربع در تعداد محدودی ویلا احداث وبصورت وام بانکی حدودپانصدهزار ریال بصورت نقد و اقساط به متقاضیان واگذار گردید .متعاقب استقبال مردم فکر احداث شهرکی دیگر درهمان حوالی و خصوصیات بهتر وقطعاً براساس تجربیات بدست آمده درذهن مشاورین اشرف پهلوی بوجودآمد واولین قدم ها برای تعیین مکان مناسب باهمان مشخصات دریاکنار برداشته شد وشهرکی بنام شهرک خزرشهر درضلع شمال جاده نامگذاری شد وازسال 1342 نسبت به اولین کلنگ شهرک و پیاده کردن نقشه آن و تفکیک قطعات اجرا گردید .

درسال 1349 که نگارنده وارد خزرشهرگردید،تعدادی خیابان ها احداث ،ولی خیابان اصلی شهرک آسفالت و دفترشهرک دریکی از ویلاها واقع درشمال غرب میدان اصلی تعیین شده بودکه اکنون درتصرف پادگان می باشد وسرپرست شهرک بنام آقای داریوش حافظی پور که گویا الان بعنوان وکیل پایه 1 دادگستری درتهران مشغول بکار هستند،بعنوان اولین شهردار خزرشهر که درآن زمان فقط خزرشهرشمالی بود تعیین ومشغول بکار گردیدکه نامبرده زیرنظرهیئت مدیره شرکتی که بانی احداث شهرک بود بنام شرکت آبادانی جزایر بمدیریت آقای همایون صنعتی زاده که ازمرگ یازنده بودن ایشان اطلاعی ندارم ولی اخیراًسالها درآمریکا بسرمیبرند ،ساخت وساز ویلاها شروع ودرپایان 1349 حدود هشت دستگاه راکنارساحل از901 الی 908 ویکدستگاه بنام ویلای ((نمونه)) ویکی دو ویلای دیگر که بااستفاده از چوبهای وارداتی فنلاندی ساخته می شوند که کلیه خریداران آن از اعیان واشراف وصاحب قدرت ومقام بودندکه می توانستند 1دستگاه را حدود 120-100هزارتومان بصورت نقد یا نقد واقساط خریداری نمایند . در این میان رشد ساخت وساز درحد متعادل بود و هرماه چندین ویلا درنقاط مختلف خزرشهر ساخته میشد ولی گویا این سرعت کار نظر مسئولین شرکت آبادانی جزایر راتامین نمی نمود درنتیجه درسال 51-50 تحول اصلی درخزر شهر ایجادشد وآقای دکترشهمیرازی که درآن زمان رئیس آب وبرق خوزستان بودوزیرنظرعبدالرضا انصاری که استاندارخوزستان بوده است مدیرعامل شهرک خزرشهر باحقوق مکفی و((1%)) سهام شرکت آبادانی جزایر مشغول بکار شد و4% آقای عبدالرضا انصاری و95% اشرف پهلوی فعالیت خود را شروع وساخت وساز با سرعت عجیبی آغازشدو سیل خریداران رابرای صحبت رابرای خرید ویلاهای دردست ساخت بسوی خزرشهر کشاند در این موقع قیمت ویلاها حدود     200-150 هزار تومان رسیده بود و روزانه رشد قیمت ها باعث رونق بازار میشد ، دراینجابود که

شرکت آبادانی جزایر سودای احداث یک خزر شهردیگر را درمنطقه آبادان به سر پروراند که هرگز این اتفاق نیفتاد .